μύστιξ

μύστιξ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ἅμα τῷ σκότει».

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται μάλλον για επιρρμ. χρήση παλιάς ονομ. πτώσης (πρβλ. πέριξ, άχρις, μέχρις). Το θ. τού τ. συνδέεται πιθ. με το ρ. μύω «κλείνω τα μάτια»].